Odlukom Svetog arhijerejskog sinoda 30. avgusta 1921. godine obnovljena je Eparhija braničevska sa sedištem u Požarevcu.
Za prvog episkopa obnovljene eparhije izabran je Mitrofan Rajić dotadašnji arhimandrit konzistorijalni beležnik Pakračke eparhije. Od obnavljanja Episkopi su bili:
Ime i prezime Vreme službe
Episkop Mitrofan Rajić 1921—1930
Episkop Jovan Ilić 1931—1933
Episkop Venijamin Taušanović 1934—1952
Episkop Hrizostom Vojinović 1952—1989
Episkop Sava Andrić 1991—1993
Episkop Ignatije Midić od 1994.
Eparhija braničevska je srednjovekovna srpska episkopija, u vreme srpske carevine sa rangom mitropolije. Naslednica je ranohrišćanskih episkopskih sedišta u Viminacijumu (Kostolac) i Horeum Margi (Ćuprija).
Obuhvata prostore opština: Velika Plana, Veliko Gradište, Golubac, Despotovac, Žabari, Žagubica, Kučevo, Malo Crniće, Paraćin, Petrovac, Požarevac, Svilajnac, Smederevo i Ćuprija.
Prvi viminacijumski mitropolit koji se pominje je mitropolit Amant, koji se pominje kao učesnik sabora u Serdici — Sofija u 4. veku, kao i episkop Zosim iz grada Horeum Margi (Ćuprija). Nakon najezde varvara (Avara i Huna) ovi gradovi bivaju srušeni. Nakon njihove obnove u vreme cara Justinijana (527—565) obnavlja se i mitropolija u Vimiinacijumu i episkopija u Horeum Margi.
U 9. veku Viminacijum obnavljaju Srbi pod nazivom Braničevo. Eparhija u to vreme nosi naziv Moravska eparhija i iz tog perioda se pominje episkop Agaton (879—880) kao učesnik na Carigradskom saboru.
Braničevski episkop pominje se 1018. godine u povelji vizantijskog cara Vasilija II. Centar te oblasti bio je u gradu Braničevu na mestu starog Viminacijuma u blizini Požarevca.
Krajem 13. veka, za vreme kraljeva Dragutina i Milutina, Braničevska eparhija je ušla u sastav Srpske arhiepiskopije. Na rang mitropolije je uzdignuta 1346. godine.
U 15. veku poznata su dva braničevska mitropolita: Venijamin se pominje 1416, a Savatije 1434. godine. On je poslednji koji je nosio titulu mitropolita braničevskog. Sedište mitropolije premešteno je iz Braničeva u Smederevo između 1430. i 1439. godine. Sigurno je da se od 1439. godine katedra Braničevske mitropolije nalazi u Smederevu. Od tada se braničevski episkopi nazivaju smederevskim. Pored smederevskog mitropolita u drugoj polovini 15. veka pominje se i njegov vikarni ili sufragani episkop, sa titulom smederevski episkop. Poznat je episkop Jovan koji se pominje 1466. godine.
Smederevska mitropolija, odnosno stara Braničevska eparhija, pripojena je 1705. godine Beogradskoj mitropoliji. Obnovljena je tek 1921. godine sa prvobitnom titulom Eparhije braničevske sa sedištem u Požarevcu.
Eparhija braničevska poslednjih godina šalje svoje učenike u Bogoslovije širom Srbije.
