Bradača se nalazi u ataru srednjevekovnog pazarnog mesta Kula, jednog od najbogatijih naselja u Braničevu u to vreme. Oko 3 kilometra je udaljen od glavog puta, preko reke Vitovnice. Nastao u približno isto vreme kada i manastir Zaova, srušen od strane Turaka, ali za njegovu obnovu je moralo proći mnogo više vremena. Manastir je obnovljen tek krajem HH veka, na postojećim ruševinama i temeljima starog manastira.
Iz vesti o prepisivanju crkvenih knjiga možemo zaključiti da je Bradača kroz duži vremenski period bila manastir koji je okupljao prepisivače i predstavljao značajniji verski i kulturni centar. Kakav je značaj imao možemo nazreti zahvaljujućim arheološkim nalazima u samoj crkvi i oko nje. Prema rečima sveštenika Desimira Jovića, u crkvi je nađeno 10 ljudskih skeleta. Posebnu pažnju privlači skelet žene pronađen napolju, odmah iznad oltara. Sahranjena je sa malim detetom u naručju i velikim kovačkim ekserom u glavi. Kraj nje bio je kostur devojčice od 12-tak godina.
Veliki broj knjiga nestao je u turskim pljačkanjima i paljenjima i srpskim bežanijama i seobama.
Najstariji pisani pomen potiče iz 16 veka, kada je manastir bio „živ“ i aktivan. Kada ga je krajem 17 veka posetio patrijarh Arsenije Čarnojević, budući predvodnik u Velikoj seobi Srba, bio je pust i u ruševinama. Uzeo je nekoliko mineja iz opustele crkve i poneo ih sa sobom. U mineju za mesec april patrijarh Arsenije je zapisao :“Na putu po nahiji braničevskoj nađoh ovu knjigu manastira Bradače. Manastir pak ovaj beše zapusteo… i uzeh je na službu našoj smernosti. Ako li se povrati manastir Bradača, opet da bude manastiru na službu i n ikom drugom. Ko je otme – da mu nije prosto nego prokleto“.
