Srpska pravoslavna crkva sutra obeležava praznik posvećen Svetom velikomučeniku Dimitriju, u narodu poznatijem kao Mitrovdan. Ovaj dan simbolizuje snagu, zaštitu i prelazak iz jeseni u zimu.
Mitrovdan je posvećen Svetom Dimitriju Solunskom, zapovedniku iz trećeg veka koji je stradao zbog širenja hrišćanstva. Rođen u Solunu, Sveti Dimitrije je ignorisao naređenje cara Maksimilijana da progoni hrišćane i otvoreno je propovedao veru u Hrista, zbog čega je bio bačen u tamnicu i pogubljen.
Prema predanju, njegovo telo su tajno sahranili solunski hrišćani, a na mestu groba kasnije je podignuta crkva. Dimitrije je postao zaštitnik Soluna, a zbog toga što je njegov grob odisao bosiljkom i smirnom, nazvan je Mirotočivi. Veruje se da njegove mošti i danas imaju lekovita svojstva.
Kult Svetog Dimitrija brzo se proširio među Grcima, Rusima i Srbima. Rusi su ga 1581. godine izabrali za zaštitnika Sibira, a njegov praznik i danas ima veliki značaj u Ruskoj pravoslavnoj crkvi.
U Srbiji je Svetom Dimitriju posvećeno mnogo hramova, među kojima i crkva u Pećkoj patrijaršiji i kapela u manastiru Visoki Dečani. Mitrovdan je krsna slava brojnih porodica i peta po broju svečara u našoj zemlji. Po Svetom Dimitriju ime nose i gradovi Kosovska Mitrovica i Sremska Mitrovica.
U narodnom verovanju, Mitrovdan označava početak zime. Kaže se: „Ako padne sneg na Mitrovdan, zadržaće se do aprila“, a ako je vreme toplo, očekuje se blaga zima.
Za vreme turske vladavine hajduci su se na Mitrovdan razilazili, da bi se ponovo sastali na proleće za Đurđevdan, otuda poznata izreka: „Mitrovdanak – hajdučki rastanak, Đurđevdanak – hajdučki sastanak.“
U narodu postoji i verovanje da do Mitrovdana treba završiti sve velike poslove napolju, a na sam dan praznika ne bi trebalo izlaziti iz kuće. Takođe se smatra da decu tog dana ne treba prekorevati, jer će, ako se to učini, biti nevaljala tokom cele godine.
