Na današnji dan 1878. godine preminuo je Đura Jakšić, jedan od najistaknutijih predstavnika srpskog romantizma i jedan od najdarovitijih slikara 19. veka.
Bio je pesnik snažnog emotivnog naboja, buntovne prirode i slobodarskog duha. U književnosti je ostavio trag lirskom, rodoljubivom, socijalnom i epskom poezijom, kao i dramama i pripovetkama.
Slikarstvo je usavršavao u Segedinu, Temišvaru, Pešti, Zrenjaninu, Beču i Minhenu, a kao učitelj i predavač crtanja radio je u mnogim mestima Srbije – među njima i u Kragujevcu, Požarevcu i Jagodini.
Njegove pesme „Na Liparu“, „Ponoć“, „Mila“, „Otadžbina“, „Ja sam stena“ i „Noć u Gornjaku“ smatraju se vrhuncima srpske romantičarske poezije.
U Požarevcu se i danas čuva uspomena na Jakšića – bista u istoimenom naselju okrenuta je ka mestu gde se nekada nalazila čuvena kafana „Poslednji groš“. Tamo je, prema predanju, Jakšić mnoge noći dočekivao stvarajući nove stihove i često ostavljajući – doslovno – poslednji groš. Kafana je, kaže legenda, ime dobila upravo po njegovom dijalogu sa gazdom.
