Prvi jun je datum koji nam svake godine služi da se setimo stradalih u bombardovanju Srbije 1999, pogotovo onih koji su sa neba čuvali svoje sveto parče zemlje Srbije.
Jedan od njih, koji je hrabro dao život za svoju zemlju, je svakako bivši Načelnik Štaba vrhovne komande Vojske Jugoslavije, general-pukovnik Ljubiša Veličković.
Prvog juna 1999. godine je tragično nastradao prilikom obilaska položaja raketnih baterija u blizini Pančeva.
U njegovu čast je, u rodnom Crljencu, na inicijativu meštana, a zatim i opštinskog rukovodstva, ustanovljen Memorijalni turnir u fudbalu, u čast generala koji korene vuče upravo iz našeg Braničevskog kraja, i kojim se svi ponosimo.
Ovogodišnji program turnira sastoji se od sledećih tačaka:
09:30 – 10h – Doček takmičara (fudbalskih ekipa);
10h – Početak takmičarskog dela programa;
10:30h – 11h – Doček gostiju za polaganje venaca (ispred porodične kuće generala Ljubiše Veličkovića);
11h – 12h – Polaganje venaca na grob Generala Ljubiše Veličkovića;
12h – Nastavak takmičenja.
Ljubiša Veličković je rođen 1. marta 1946. godine u selu Crljenac. Po završetku osmogodišnje škole odlazi u Mostar u Vojnu gimnaziju, koju je završio 1963. Nakon toga upisuje se u Vazduhoplovnu vojnu akademiju u Zadru. Tu se obučava letenje na klipnom avionu 522 i na avionima američke proizvodnje F-84 Tanderdžet i F-86 Sejbr. Vazduhoplovnu vojnu akademiju završio je 1966.
Krajem šezdesetih godina oženio se Marijanom, rođenom Jaklić, iz Beograda. U braku sa Marijanom rodile su se ćerke Angelina i Rada.
Nakon nekoliko godina službe i vrlo uspešnog obavljanja dužnosti pilota, nastavnika letenja i komandira eskadrile, Veličković je otišao na školovanje u Komandnoštabnu akademiju RV i PVO u Beogradu.
Kao jedan od boljih pilota, odlazi na preobuku za letenje na MiG-21, tada jednom od najboljih lovaca-presretača na svetu, sovjetske proizvodnje. Skoro sve vreme živi i radi u Beogradu i Zemunu. Po povratku iz Rusije obavljao je mnogobrojne dužnosti. Prvo dužnost komandira 127. lovačke avijacijske eskadrile od (1980. do 1981), zatim načelnika štaba 204. lovačkog avijacijskog puka, na Aerodromu Batajnica, pod komandom generala Ljube Bajića, da bi po Bajićevom odlasku na drugu dužnost preuzeo dužnost komandanta puka u činu pukovnika.
Krajem osamdesetih godina, pred raspad SFR Jugoslavije, Veličković u dva navrata službeno boravi u Sovjetskom Savezu. Prvi put – kao jedan od najsposobnijih vazduhoplovnih oficira i komandant grupe od tridesetak pilota, koji su se u Centralnoj Aziji, u Kazahstanu, obučavali za letenje na MiG-29. Na obucu u Rusiji proveo je oko godinu dana. Kratko vreme nakon toga ponovo odlazi u Sovjetski Savez, u Moskvu, u Generalštabnu vojnu akademiju „Kliment Vorošilov“, u to vreme jednu od najprestižnijih u svetu i na školovanju je proveo dve godine.
Po ponovnom povratku iz Rusije obavljao je mnogobrojne dužnosti; Načelnik inspekcije borbene gotovosti u komandi RV i PVO, načelnik Savezne uprave za kontrolu letenja (SUKL-e), zatim komandant 3. Ko RV i PVO u Nišu, od 1991. do 1992, da bi se nakon rasformiranja niškog korpusa RV I PVO sredinom 1992. ponovo vratio u Beograd na nove dužnosti.
Nakon ratnih operacija 1992—1993. a po odlasku generala Božidara Stevanovića u penziju, Veličković je preuzeo i obavljao dužnost komandanta RV i PVO. Na ovoj dužnosti dobija čin general-potpukovnika, a potom i general-pukovnika. Postaje zamenik saveznog ministra za odbranu, a za vreme NATO agresije na SRJ obavljao je dužnost pomoćnik načelnika Štaba Vrhovne komande Vojske Jugoslavije za RV i PVO.
Dana 1. juna 1999, za vreme obilaska položaja raketnih baterija PVO u selu Omoljica kod Pančeva nakon dejstva NATO avijacije na ovaj grad i položaje RV i PVO Jugoslavije, jednim od projektila, smrtno je pogođen i general Ljubiša Veličković.
Sahranjen je 3. juna 1999. na groblju u njegovom rodnom selu.
